Gazze'de Yaşamanın Zorlukları
Gazze, Filistin'in batı kesimine düşer. Bu bölge 1967 savaşına kadar Mısır yönetiminin elindeydi. Mısır'ın o zamanki devlet başkanı sosyalist diktatör Cemal Abdünnasır 1967 Haziran savaşında bu bölgeyi siyonist yahudilere teslim etti. Dolayısıyla bu bölge o tarihten buyana siyonistlerin işgali altındadır. İşgalciler Gazze'nin Müslüman halkına her türlü zulmü ve baskıyı reva görmektedirler. Uyguladıkları baskılardan biri de ekonomik baskıdır. Aşağıda vereceğimiz rakamlar Gazze'de yaşamanın zorluğunu ve bu bölgedeki ekonomik baskının boyutlarını ortaya koymaktadır. Gazze'de altı kişilik bir ailenin bir aylık zorunlu ihtiyaçlarının dolar olarak karşılığı şöyledir:
| Ekmek |
70 dolar |
| Et |
40 dolar |
| Sebze ve meyve |
90 dolar |
| Yakıt (doğal veya likit gaz) |
15 dolar |
| Sabun ve diğer temizlik maddeleri |
10 dolar |
| Su ve elektrik |
25 dolar |
| Yağ |
10 dolar |
| Kuru gıda maddeleri |
20 dolar |
| Şeker, çay, kahve vs. |
15 dolar |
| Toplam |
295 dolar |
Görüldüğü gibi buradaki listeye sadece temel tüketim maddeleri yazılmıştır. Bunlara yol giderleri, ev ihtiyaçları, eğitim giderleri ve giyecek giderleri gibi diğer zorunlu ihtiyaçlar için yapılan harcamalar da eklendiğinde Gazze'de yaşayan altı kişilik bir ailenin sadece zorunlu ihtiyaçlarını karşılamak için en azından 500 dolara ihtiyacının olduğu görülür. Gazze'de aylık geliri bu miktarı bulan ailelerin oranı ise intifadadan önce sadece % 3'tü. Bunun da % 2'lik kısmını (yani üçte ikisini) ticaretle uğraşanlar % 1'lik kısmını (yani üçte birini) de serbest çalışanlar oluşturuyordu. Öte yandan Gazze'de yaşayan ailelerin % 97'si en zorunlu ihtiyaç maddelerini karşılamaya yetecek miktarda bile aylık gelire sahip değildi. Yani Gazze'de yaşayan insanların % 97'si fakirlik sınırının altında bir gelir düzeyine sahipti. İntifadanın başlamasından sonra siyonist yönetim Gazze'yi ablukaya almak istedi. Bu amaçla çeşitli uygulamalara başvurdu. Bütün bu uygulamalarla Gazzelilerin gelir düzeylerini daha da aşağı çekmeyi amaçlıyordu. Yani bütün Gazzeliler iyice sefaletin içine düşsün de kendine avuç açsın istiyordu. Siyonist rejimin uygulamaları ister istemez Gazzelilerin ekonomik durumlarının daha da kötüleşmesine yol açtı. Fakirlik oranı intifada öncesine nispetle bir hayli arttı. Siyonist rejimin Gazze'ye uzun süreli ekonomik ambargolar uygulaması, aynı şekilde belli dönemlerde sokağa çıkma yasağı koyması çok sayıda Gazzeli işçinin işini kaybetmesi sonucu doğurdu. Bu insanlar hiçbir gelirleri olmayan işsizler ordusuna katıldılar. Gazzelilerin bir kısmı önceleri geçimlerini balıkçılıkla sağlıyorlardı. Siyonist rejim onları da sefalete itmek için Gazzeli Müslümanların birçoğuna balık avlama yasağı koydu. Balık avlamalarına izin verilenlere de sınırlama getirdi. Öte yandan ticaretle uğraşanlara konulan ağır vergiler birçoklarını dükkanlarını kapatmaya zorladı. Ticareti devam ettirenlerin gelirlerinde ise önemli miktarda düşüş oldu. Aynı uygulamalar serbest meslek sahiplerini de vurdu. Tarımla uğraşanların ürünlerini Gazze dışına ihraç etmelerine engel olunuyor. Öte yandan tohum, gübre, yakıt vs. gibi tarımla uğraşanların ihtiyaç duydukları maddelerin fiyatlarındaki artış birçoklarının zarar etmesine ve tarımla iştigalden vazgeçmesine yol açtı. Bütün bu gelişmelerden sonra artık Gazze'de bütün aileler fakirlik sınırının altında bir gelirle hayatlarını sürdürmeye çalışıyorlar. Bugün Gazze'de 950.000 (dokuz yüz bin) insan yaşıyor. Gazze dünyada nüfus yoğunluğunun en fazla olduğu bir bölge olarak bilinmektedir. Çünkü burada km2 başına 2617 kişi düşüyor. Nüfusun % 75'ini daha önce Filistin'in değişik bölgelerinden buraya sığınmış mülteciler oluşturuyor. (1948'de işgal edilen topraklarda yaşayan Filistinlilerin bir kısmı o zaman henüz işgal altında olmayan Gazze'ye iltica etmişlerdi. Ancak Mısır yönetimi 1967'de Gazze'yi siyonistlere teslim etti). Bu insanlar hep evlerini, arazilerini arkalarında bırakıp kaçmış kimseler. Gazze'de bir ailenin aylık zorunlu ihtiyaç maddelerini karşılayabilmesi için ne kadar bir paraya ihtiyacının olduğuna dair bilgileri yukarıda verdik. Şimdi bölge halkının aylık gelir düzeylerine bakalım.
| Çalışma alanı |
Yüzdesi |
Aylık geliri |
| Şehir içinde çalışan işçiler |
% 65 |
250 dolar |
| Gazze bölgesinde çalışan işçiler |
% 5 |
200 dolar |
| Memurlar |
% 10 |
250 dolar |
| Tarımla uğraşanlar |
% 5 |
200 dolar |
| Ticaretle uğraşanlar |
% 2 |
300 dolar |
| Balıkçılar |
% 1 |
150 dolar |
| Serbest meslek sahipleri |
% 1 |
300 dolar |
| İşsizler |
% 11 |
|
Burada verdiğimiz bilgiler Kudüs Akademik Araştırmalar Enstitüsü'nün verilerine dayanıyor. Yani ilmi araştırmalara dayanan bilgiler. Gazze örneği bizi bir şeyler üzerinde düşünmeye yöneltmiyor mu? Acaba İsrail yönetimi ve onun arkasındaki ABD bu günlerde Türkiye'yle neden bu kadar yakından ilgileniyor? Yoksa Gazze'deki Müslümanlara bu uygulamayı reva gören İsrail, halkının % 99'u Müslüman olan Türkiye'nin kalkınmasını mı istiyor?
www.vahdet.com.tr
